Ken je ook het gevoel dat je een food ontdekking doet? Gewoon een nieuwe vrucht die je nog nooit gezien hebt, terwijl je toch best wel veel gereisd hebt en altijd open staat voor exotische en lokale ingrediënten?
Vorige week kocht ik nog een voor mij volledig onbekende vrucht bij mijn Turkse Toko. Met een oproep op Facebook en een zoektocht op Google was ik er bijna zeker van dat het hier een Cherimoya betrof. Een week later liep ik in Barcelona op La Boqueria en ook hier lag deze prachtige vrucht mooi uitgestald. Op Facebook waarschuwde een goede vriend van mij dat de vrucht heel lekker is, maar dat ook de timing van consumptie essentieel is voor de smaak. De vrucht moet namelijk roomwit zijn van binnen en niet lichtbruin. De Spanjaarden zijn hiervan duidelijk op de hoogte, want er lag één open gesneden vrucht op de prachtige vers presentatie van Cherimoya’s. De smaak wordt trouwens heel verschillend omschreven van aardbeien met slagroom tot een combinatie van banaan, passievrucht, papaja en ananas. Mijn kinderen en ik vonden het in ieder geval een delicatesse, alleen de vele grote zwarte pitten maakten het eten wat lastig.
Al weer veel langer geleden at ik samen met mijn man in Portugal een lokale delicatesse. We zaten aan het strand en we zagen oude mannetjes allemaal kleine stukjes seefood eten. Met wijzen is het ons gelukt om deze delicatesse te bemachtigen. We hadden er echter geen idee van wat we aten. Alleen het kleine sliertje midden in ieder stukje seefood was eetbaar. De smaak was echt zalig, zacht en ziltig. Iets om nooit te vergeten, maar wat hebben we nu eigenlijk gegeten? Het antwoord op deze vraag kreeg ik ook deze week op La Boqueria in Barcelona. We hebben de peesjes van “Percebes Gallecs” (een kreeftachtige) gegeten.
Mijn advies is daarom ook voor iedereen met een vraag: Lekker, maar wat heb ik eigenlijk gegeten? Bezoek La Boqueria: een feest voor ogen, neus, oren, voelsprieten en natuurlijk je smaakpupillen. Veel plezier!
